gidiyorum
gök çağrılarına inandırılmış bir çocuk gibi
gidiyorum
kanatlarım yorulmuş gibi

bugün düz ettim
sesleri geldi çocukların çok oldum
yanar yanmaz hissedilen
büyüsü çalınmış
inananların kapısına dayandık
ne kadar zor bir yerdesiniz
uydurulmuş şarkılar gibi okunsak
bir daha
mutlu eder misiniz bizi

yarana kapanıp insanım diye bağır
bağır
bağırdığını duyalım
hem hiç vazgeçmedin ki
alışkanlıkların en kötüsü
şiirlerin içinde dönmekten

ne istiyorsunuz
basit bir yaprak olmak istedim
sonrası da var dediniz
hadi biraz toprak olalım dedik
hayır
yeniden filizlenin dediniz
ya bu ızdırap çok geldi bana
ya az
bu sevinç çığlıkları ağzıma

söyleyin
sustursun ışıltılı ellerini sevinç
kendine bakıp sulara karışamayan bir ırmak olmak
ne kadar çok beklemektir bilir misiniz
aşağı uzanır dökülürüm
hayal meyal cücelerin göğüne

oysa bu çıldıran vadilere bakınıp
hasta olana dek titrememi istiyorsunuz
hayır ben yokum bu şarkının içinde
ne kadar sevdiğini söylerse söylesin deniz
sonum sonbahardır
değmedikçe eliniz

emin misin
bir şans daha
hayır
aynı uyanmak değil
tutuşup yeniden yalvarmak değil
sana tanrı olmayı öğretiyoruz
tutundukça acıların kuyruğuna.