Bu zamansız gidişin kor düşürdü bağrıma
Alev alev yanışım bil ki senin yüzünden
Ayrılığa ram olmak inan gitti ağrıma
Derde ekmek banışım bil ki senin yüzünden

Kalbim savaş alanı umutlarım kördüğüm
Çiledir yüreğime duvar duvar ördüğüm
Sensiz geçen günlerde rüyalarda gördüğüm
Yüzü ecel sanışım bil ki senin yüzünden

Seneler haciz koydu senden geri kalana
Hangi yürek dayanır bu insafsız talana
Gerçeği şaşırdım ya duyduğum her yalana
Çocuk gibi kanışım bil ki senin yüzünden

İçimdeki umudu uçurumdan iterek
Sensizlikle belenmiş bir dehlizde yiterek
Ateşe mahkûm olmuş çıra gibi biterek
Usul usul sönüşüm bil ki senin yüzünden

Derde sürgün edildim gülmeye yasaklanıp
Hürriyet istiyorum bu sevdadan aklanıp
Anıların şerrinden korkak gibi saklanıp
Bir köşeye sinişim bil ki senin yüzünden

Ne kadar da mesuttum bu aşkın ocağında
Şimdi acısı kaldı ömrümün kucağında
Toprağı bile yakan Ağustos sıcağında
İçten içe donuşum bil ki senin yüzünden

En sonunda kaldırdım başucumdan resmini
Birer birer toplayıp yaktım cümle cismini
Bir zamanlar dilimden hiç düşmeyen ismini
Şimdi kerhen anışım bil ki senin yüzünden

Mutlu Aydurmuş