Bizim orda alim bir adam vardı
El biri bilmezken bini bilirdi
Melekle arkadaş şeytanla yardı
Velev ki periyi cini bilirdi

Herşeyden anlardı eşim az derdi
Gücüğe ilkbahar Marta yaz derdi
Yörüklere Çerkez, Kürte Laz derdi
Amerika, Rusya, Çini bilirdi

Sohbeti bedeldi türlü devaya
Müdahil olurdu her bir davaya
Oturduğu yerden bakıp havaya
Uçağın gittiği yönü bilirdi

Çok şey yaşamıştı çok şey görmüştü
Zamanında ipe unda sermişti
Ne dese çıkardı sanki ermişti
Yağmur yağacağı günü bilirdi

Biraz kibirliydi biraz ukala
O kadar kusurda olur pekala
Israrla kurt derdi uyuz çakala
Tilkinin yattığı ini bilirdi

Her gece içerdi kafası koma
Bütün dünya yansa düşmezdi gama
Bir kere cami de görmedik ama
Allah’ı, Kitabı, dini bilirdi

Herkese tepeden doğru bakardı
Herşeye kulp bulur kusur takardı
Pireye kızınca yorgan yakardı
Küslük bilmez ama kini bilirdi

Sormayın kimdir bu? Söylemem olmaz
Söylersem şiirin manası kalmaz
O kendini bilir üstüne almaz
Vurdum duymazlığı ünü bilirdi

Mutlu Aydurmuş