Kurtuluşum yok mu bilmem ki senden
Yine mi kapıma geldin yalnızlık
Nedir istediğin nedir ki benden
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Gözüm de dinmeyen en acı yaştın
Başımı çaldığım duvardın taştın
İçim de ecelden beter telâştın
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Sessizce yanaşıp sundun buseni
Dostunum deyip de kandırdın beni
Daha geçen hafta kovmuştum seni
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Yıllarca hep hüzün hep acı koktun
Keder hançerini bağrıma soktun
Kaç gündür kayıptın ortada yoktun
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Bir cellât misali ömrümü astın
Yerlere düşürdün üstüme bastın
Beni öldürmek mi bilmem ki kastın
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Yorgun bedenimi koydun kazana
Ölçerim zulmünü sığmaz mizana
Ben seni kaç kere sürdüm fizana
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Yıktın yüreğimin umut barkını
Hasrete çevirdin aşkın çarkını
Gösterdin yüzsüzden türlü farkını
Yine mi kapıma geldin yalnızlık

Tükendi mecalim kalkmıyor kolum
Sayende ışık yok karanlık yolum
Belli değil artık bak sağım solum
Yinemi kapıma geldin yalnızlık

Başımı döndürdün sanki pervane
Kaybettim aklımı oldum divane
Aydurmuş’un sonu bir tımarhane
Yinemi kapıma geldin yalnızlık

Mutlu Aydurmuş