Gözlerimi bağladılar önce.
Sonra seni sevdim.

//



Sabahlar olmaz artık şehrimde
Şafak vakti gittin gideli.



Yetim bir gecenin hüznünde kaybolurken aşk
Yüreğime devrildi ayrılık!
Göz uçlarımdan düştüm yokluğuna Bérto.
Şimdi hangi minareden sallansa çığlıklarım
D u y a r s ı n.



Ki ben;
En çok sana sağırdım
Sesini duy(a)mamışken!



//



Senelerce ruhumun içinde gezindim.
Meğerse ölümün diğer adıymışsın
Azrail dudaklarımdan öptüğünde
Ö ğ r e n d i m.



Gitmeseydin sönmeyecekti karanlık.
Ve ardından ‘’ayrılık’’ diye anılmayacaktı adın!
Belki ben yanmayacaktım
Beni Cehennemine atmasaydın.


//



Alnımın ortasından düşerken kaderim
Saçlarımın en ince telinde koptu kıyamet!
Ölmeyi beceremezken
Gidişine kurban edildim Bérto!



Sen gittin Bérto
Memleketim üşüdü yokluğunun zemherisinde.
Şimdi buralar kış,
İçim ayaz!
Gitmeseydin üşümezdim(k).
Ve gitmeseydin inlemezdi Urfa yokluğunun sızısıyla.



//



Oy benim gidişinde aklımı unuttuğum Bérto
Oy ecele rest çekişim!
Sen gittikten sonra ölmek istemezdim ama
Önce gözlerimi kapattılar
Sonra uyudum.
Aslında ben uyurken de ö l e b i l i r i m Bérto!