‘’ Hiçbir yerde bir trenden indim
Seni beklemek artık istasyonsuzdu. ‘’



—Jan Ender Can-

//



Gittin ya şimdi
Bütün çıkmaz sokaklarda yokluğun yer alır.



Kaldırımlarda paslanmış parmak uçlarımı geri çekerken
Yağmur yağıyor şehrin duvarlarına.
Ve saçlarımdan başlıyorum ıslanmaya.
Sonra sen gittin.
Gözlerimde kopan kıyâmet şahitlik etti buna.



Ecele inat y o k t u n kıyılarımda.
Zaten ne evvelin vardı senin ne de ezelin.
Eğer sevmekse bunun adı
Bilmelisin ki
Yüreğim bu kadar musalla kokmazdı.



//



Aslında bir üryan iç çekişmenin
Zemheri d/okunuşuydun sen.
Ellerim semâda, dilim duâyken
Çoğu kez adını doladım parmak uçlarıma.
Seni zikrettim secdemdeki on ince sâfhâda.
Bilmezdim bir gün gideceğini.
Üstü açık kalmış bir gecenin sabahına varmadan gittin.
Ve sen gittiğinde
Tırnaklarımdan başladım günah kokmaya.



Kerbelâ vurgunu sözlerinle helâk et ruhumu.
Gayrı dayanılmaz oldu ayrılığının ağrısı.
Ya da ulu orta g ö m beni
Göz çeperlerinden düşen o ince boşluğa.



//



Gönlümün suâline karşı
Şimdi tavaf et beni yakarışlarıma.
Gitmeden
Son defa kal baş ucumda.
iblisin çanağından su içmeme râmâk kala
Tut yakamdan.



Ve sonra
Sıratından devir âhvâlimi
Sensiz cehennemde yanmaktansa.