doğru bir yolun sonuna ulaşamadım/ya........


sonradan aklıma gelen unuttum sandığım birisin
unutkanlık işte diyebilirim yada zaten bilincimin astarıymış suretin
ama bir eksik var bir yemin bir bağlaç yoksa bir anımı ağır aksak
erguvan çiçeklerini bilirim yanı başımda uyuyan yalnızlığın sevgilisi
sokakların gece voltasında titremek güzeldir
ama sonra evine gidip bir bardak sıcak çay kıvamında gözleri öpeceksen
bilmediğim bir soru tükenecekse ağız boşluğundan
şimdiden söylüyorum unuttum her/şeyi
işime gelirse hatırlar cevabını veririm
aşk/mı rivayet edilen yoksa iri bir yalnızlıkta susmuş adam/mı
ben adamda değilim aşkta
geriden gelen sade bir gölge/yim.....

ipe sapa gelsem biliyorum/ki bulurum kendimi
ama kim kaybetmiş/ki ben bulayım beni
ağır bir şarkı bestelerim
sadece çocuklar için
esir düşlerim koynu boş hayallerim var
kağıttan uçaklar yapar
kendimi en büyük hava korsanı ilan ederim
içimden geçen her cümlede yasaklarım aşkı
aşktan başka her/şeyi yerim
göz ucumda karıncalar beslenir
gırtlağımdan geçer suyun aziz sessizliği
bir parça geliş bir parça gidişim
ne varım ne yokum
son bir yolculuğun raylarına uzanan intihar delisiyim
benden başka ben yok en çokta bunu bilirim..........

unuttuğum sesin ayrıntısında konuşuyorsun
başına tünemiş yalan balonlarında doğrular eski bir anı
değişken bakışların en/azından bakmasını biliyor sandım
halbuki baktığın hiç/birşeyi göremeyecek kadar karanlıkmış gözlerin
saati kur gittiğin geceye
çalan zil sesinde uğurlayacağım seni
cebine zulam/dan bir iki deste doğru
aklına mantık gömeceğim
ister hemen harca
istersen zor günler için saklarsın................

bağışla beni tanrım
iki ayak üzeri bir insan olamadım
ardımda küreksiz kayıklar
yüreğimde alabora olmuş aşklar bıraktım
sahibinden satılan her duyguyu alacak kadar enayi
sonradan o duyguyu kiralayacak kadar caniyim
bağışla beni tanrım
üstüne özür dilerim yazılan bütün doğrularımı karaladım
şimdi eski beni benden alan ağır bir yalana sövüyorum
taş duvar üzerine kazılmış korkak harflere
bir çeltikte ben atıyorum
bu sabah yine geç kaldı umut sanırım benden hoşlanmıyor..........

beni sevecekse hayat elini çabuk tutmalı
her/an hayatı terk/edebilirim
düşünecek ne bir ruhum nede bir gölgem var
çıkarsam dağın başına bir masal olur inerim
körkütük yarınlar koşarsa belimin iğreti yerinde
belki bugün ölmeye bilirim
çok yolculuk gördüm ardında sağanak yağmur bırakan
yinede yağmurların çabucak durduğunu
ve kalan bulutların sarı sıcağa koşacağını anlarım
aynı göğün altında benim gibi çok suskun gördüm
dilini kesen aşıktan tut
aklını zikir içinde bırakana kadar
yahut diyorum anlatmaktan usandığım çok sesli düşlerimi
kadavra olarak kullandır/sam mı
sonra geri çekiliyorum ezik yanlışlarıma doğru
ben bir figürüm biliyorum
ve yinede sakladığım unutkanlıkta
kendime saygı duyamayacak kadar yorgun değilim...........


gözünü aç yaşarken öldüğünü göreceksin...........