Feryat figan aldığım her nefes ciğerlerimde
Her gün yüreğimde ölen umutlarımı,gömecek dermanım kalmadı
Yaşanmamış yarınların yasını tutmak bugüne kalıyor hep
Oysa bugün de kağıtlara dökülen,yaşlarımdan ibaret
Yaşım henüz gençken...

Sersemlemiş düşlerim
Sanki hayat sus payı iliştiriyormuş gibi küçük sevinçleri yüreğime
Ve ne zaman payıma düşene sevinsem
Yıldız gibi kayıyor avuçlarımdan sessiz sedasız...

Edalı bir buğu sanki acılarım
Aynadaki aksime inat gülerek geliyor hayatıma
Oysa ben gülen bir yüz görmemişken etrafımda

Bugün dünden farksız olmasına rağmen
Geçmiş dolanıyor yürümeye mecalsiz ayaklarıma
İçimde tarif edilemez fırtınalar kopuyor
Hiçbir zaman mutluluklarımı dağ gibi göremedim ben
Oysa acılarım dağ olup önüme düşüyor

Penceremde hep sonbahar var
Yağmurları severdim gözlerimde de görmeden önce
Belki dedim diner bu cehennem penceremde
Belki sorun benim bakışlarımdadır dedim
Oysa sorun ne penceremde,
Ne de benim bakışlarımdaymış
Aslolan hayatın payıma düşürdükleriymiş.

Misafirperver yüreğimin ağırladığı onca acıya karşın
Saydam mutluklardı armağan edilen
Ben yetinmeyi bildim de yetmediğini düşünen hayattı
Ve ağıtlarla uğurladığım her umudumun yerine
Soframa gözyaşlarım kondu birde bini aşkın acı...