’küçük bir kız çocuğunun sevgisi kaldı gözlerimde
rica etsem
gözbebeklerinde saklar mısın,
yağmurlarımda silinmeye başladı da sevgili...’

Uçurum bakışlarından düştüm her gece
yüreğinin mahrumiyet bölgesine
öyle acınası
öyle hevesli yara almaya,yardan sanıp

Sonra;

Sesinin dağ yamaçlarına tutundum
özlemek ne zaman sarsa içimi
adımı hatırladım
huzurlu bir sabah yağan
tatlı bir yağmur gibi sesinden,adımı

Gün doğmadan doğrulmayan acılarımın
katmer katmer sarılışını sevdaya
Sevdanı can bilip
sarsılmalarımı beni her kırdığında

sevmek senin için olanaksız
seni sevmem çok düşsel belki

bundan düşlerin,
bir yanı huzurlu bir yanı hercai


’keşke anlasan sevgili
insan önce dosta açar içini
içini açtığını sever sonra
Dost da bir nevi sevgili aslında’

Hoşgeldin diyemeden
Hoş’ça’ kalmamı istedin

Hoş ne kadar kalınabilirse
Yanıma,yarınıma sen kalmadıkça...

Candan öte sevdiğim cananım!

’Uslu bir kız çocuğunu bıraktım sağ omuzuna
gülüşlerine susamış belli ki
ağırlık yapıyor yüreğimde

rica etsem
gülüşlerini hediye eder misin
ağlamaya bile mecalim kalmadı;
artık avutamıyorum da...’