Umut ölmedikçe ölmezmiş insan
Peki yürek öldüyse?
Umut evsiz kalmayacak mı?

Acıyı,gökyüzü bulutlara
Yeryüzü içine almıyorsa
İnsan’a sığar mı acılar?

Yumruk kadar olan kalp
Etten bir yumruk gibi
boğaza düğümlenirse?

Bak!
Bak dünyaya eşit mi her şey
Ya eşitse?
’ki varsayım’

O halde sorular kadar olmalı cevaplar
Bin soruya bir ağır cevap
Ömürlük sancılar geriye
Geride kocaman bir yanılgı.

Adil değil o zaman yaşamak
Haksızlık bu yalnızlık!

Yaradan’a mahsusken
Kulun haddi olmamalı yalnız olmak
Had bilmez bunca insan(cık) arasında

"Yarına kalır,yanına kalmaz" denir oysa
Yarın yok
Ve çoğu acı kar kaldı yanımıza...

Acı verenler uykuda
Acı çekenler ise pencerelerde sabahsız.

Sahi güneş bile ayrımcı
Ayrıştırılamayan karanlık-aydınlık arasında

’Hiçlik’ savaşında
’Her şey’ olduğu sanrısına düşen herkes kuyuda

Uyanacaklar elbet
Uyuyacak bu acılar da
Ancak ne zaman?

Zaman yittiğinde mi
Canan can/a tak ettiğinde mi?

Muamma...