K/ağıttan kuşlar yapıp, içimin kuyularına atıyorum seslerini
Saçlarına konsun diye çocukluğumun
Derken yetişkinliğimi sorguluyor 7 yaşım
Kuş tüyü uykuların hayaliyle avunan yüreğimi bırakıp uluorta
Kendimden kaçıyorum…




Göğün göğsü parçalı-bulutlu mavi hengâmesi
Bakışlarımı iliştirmek istemiyorum bu ekim kokan griliğe
Ki kirpiklerim kapatsın dünün kapılarını diye
Yüzümde eskimeyen bir Pazar tüm mağrurluğuyla dururken
Buruk bir sigaranın terkisinde hançer yüzlü türküler yutkunuyorum…


Felçli bir gülümseme fır dönse de dudak ucumda
Noktalı suskunluklar düşmüş lades kemiğime
Aklımda ezberlerim
Baba/sızlanıyorum…



D/oku(n)duğum tüm şiirlerde buluyorum naaşımı
Kumbaramda geçmişin huzurunu biriktiriyorum
Kardelenin güneşi beklediği gibi bekliyorum ekimi
Zira babamın kaşları arasına taşıyacağım çocukluğumu
Damla damla eriyeceğim yeniden son mektubuyla…


Ağır çekimde anılar heyhat!
Bir çınarın dağılan sesinde yenilen
Bir çiçeğin boyun büküşüne kırılgan
Bir bildiri gibi pür dikkat
Bir ağlayışı yutkunan
Bir boşluğu avazı yettiği kadar susup
Mısra mısra kederine budayan uçurum zamanlardayım
Hürriyeti kâğıttan kuşların göz kapaklarına bırakışım belki de bundan…




Her sokak başında kasketli gölgesi
Sessizliğime dokundukça
Böyle sersefil sızlanıyorum
Memnun değil parmaklarım yüreğimin halinden
Bu ayyuka çıkmış yeşil gözlü sükûnetimden…


Birer vasiyet gibi
Masallara düğümlenen harfler beni susuyor
Beni eyvahlıyor abc’siz zılgıtlar
Ve beni imgeliyor pas tutan kafiyeler
Sonra öksüz bir dua gibi düşüyor yüzüm avuçlarıma
Yaklaştıkça salanın adımları duyularıma
Dul bir keder okşuyor saçlarımı
Bense, fakatlar ve oysalarla
Mütemadiyen yürüyorum sancılarıma…


Bu gece yeniden duvağını aralayacağım
Senin muştu saydığın ölümün
Ellerim senden kalan iki keder
8 yıldır resmini çiziyor ayrılığın
Adın ellerime sığınak dualarla…


Baba!
Gittiğinden beri
Alnının çizgilerine çekilmiş yargılıyorum her şeyi
Yine yandı gözbebeklerim