kırık yol altında yazı var
kalemli göz yaşını göster bana
bir ızdırap işareti
tutuşunca velveleleri kağıdın
koyu bir batıktan bizi dinlesin

yavaş yol kırmızı onunla dokun
anlaşılır olmaktan korkma
tekrar üstünden geç doğrunun
bir kaç yanlışın altında durma

oğul gecemin an dokunuşu
penceresi serin zamana
tutunurken karnında büyüttüğün
göz göze gelmişliğimizin bahçesinde
en renkli gülüşleri ile
aramızdadır şimdi

ellerimiz yumuşak minderlere değmedi mi
ne çabuk da unuttuk yaşananları
zelzeleler yaratan rüyanın devamında
ihtiyacımız olduğu kadar sevmedik mi
ya da düşmedi mi sevinçten
kollarımız iki yana

hadi bana ağaç taklidi yap
yaprak dök sonbahar tavrınla
kışın alnında bembeyaz
boya saçlarını benim için
iyi bir bahçıvan muhakkak yazı yazmayı bilir

senelerin içi boşalmış of
ve çerçevelerini hiç hatırlamadığımız resimlerimizin
hadi uyu şimdi
ardından sırıtan düşlerim oldu
hep sakladığım senden
oysa
ne çok bakardın gözlerime.