Şu geceyi süsleyen gri bakışlı baykuşların
Bataklıkların bizi yem diye tanıdığı
Tüm insanlığın içine kus şimdi
Kus baharı,
Misal
Ben ağlarken gülmesin insanlar
..



Üstü örtülü bir huzura çatıyor
Özür diliyor sokak çocuklarından
...
Bir masal dinleyip
Dinleniyor...


Dileniyor
Uçuk mavi bir hayalin göğsünde
’Sev’ demeye dili varmıyor...




Şimdi raflarda kimsenin kolunu uzatmadığı kitaplara
kimsenin diline bir kez dolanmayan şarkılara
Kardeşliğim...








Sol’umdan kalkmadım bugün
Yeterleri yeteri kadar harcadım
Ne seyrek düşlerdi onlar öyle(!)
Yalanı darmadağın
Doğrusu şurda burda...



Gözyaşlarınız satılıksa
Alayım diyorum?
Gülüşünden bir tutam ikram etmeyen insan
Senden
Ağlayışlarını istiyorum!





Ne yaparsa yapsın insanlar
Döndükleri sırttan daha uzak mesafe yok benim için,
Sanki gözyaşlarının annesi benim,
Sanki bu kadar çok seviyormuşum gibi ağlamayı
Kendi gözlerinin içine bu kadar yalnız bakan,
Tek kişiymişim...







Sezmiyor değilim
Mevsimim belli
Bir kaç yaprak daha döker
Giderim diyor
Ah be uslanmaz
Iskalıyorsun baharı
Hep bir bahanen hazır
Sen mutluluğa gecikmiyor,geciktiriliyorsun...







Öyle ya küsmüştüm saat yediydi
Ruhum yetmişinde
Yediden yetmişe bir zaman boyu
Ne bekleyişti hatırlıyorum...





Biz yalnızlığın ustasıysak seninle 
Beraber bulutları birşeylere benzetebiliriz
Beraber yıldızları izleyebiliriz 
Biz bir köşesinden başlamışsak gülmeye 
Ramak kalmıştır sevmeye... 




Durup düşünüp uzansam yanına
Gözlerimde bir baharın ilk saatleri
Ve sen en geveze yanımdan tutup çekiştir beni,
Hiç susmamak üzere...


















Neptün’den