Zamana verdiğin herşeyin adı hayat.
Susan her mesafeden daha bi uzak,
Unutulmuştu dün,
Oysa yaşamamıştı hiç bir gün.


Süslediğin her oysa bugün yalnız.
Oysa gidişin kadar dönüşler biriktirmiştim sana.
Kırılan tebessüm misali,
Kırılmıştım sadece.
Hiçbir zaman bilinmeyen o şeydim,
Yani hiç bir şey.
Senden arda kalan ellerim,
Gözlerim kadar sahipsizler.


Gelmek en çokta korkmaktı.
Yitirdiğimiz onca şeye tutsak,
Gitmek en çok bırakmaktı,
Tutmadığın gözlerden düşen;
Bir katile benziyordu şimdi hayat.



Alıştığın hayallerdi sadece.
Üzerine yakışan herşey imkansız
Olmayan şeylerdi gerçek kadar acımasız.
Eksildim.
Gömdüğüm hatıralar birer mezarlık
Aşkı öğreten bir sayfaydım,
Sonradan unutulan bir yaşamdık.


Karanlığın...
İçinde kaybolmuş bir aydınlıktı beyaz.
Kirlendiği her gün umutsuz
Uyandığı her gün mutsuz,
Şimdilerde uzaktı sol yanı
Tebessüm satan bir dilenci misali
Hayattan ürkmüş.

Sensizlikti aldığım nefes.
Dört duvarın yürümesiydi her gün üzerime.
Anıların toplanıp tiyatro oynamasını izlediğimdi bir tavan,
Ve boğuştuğumdu bir yastık ;
Sahibini arayan.
Gözlerindi benim.
Olmadığım her şeyin adı senin.

Bizden geçen her fırtınaya sürüklenmiş
Bir geminin yolcusuyduk rotasını kaybetmiş
Birbirimizden habersiz aynı suda boğulmuş.
Başka yollara mesken tutmuş
Bir maskeydin aşktan çalınmış
Ve hayatı masal sanıp,
Mışlarla aldanmış,
Bir aldanmaydık oysa beklentilerimize.
Sanmıştık.

Sonrasız günlerle merhabalaşıp
Öncelerime veda ediyorum
Yaşamadın sen...