tut elimden dedi
kaldırayım seni düştüğün yerden
dedi ben acılara alışığım
müptelasıyım üstelik
ya beğenmezsem durduğum yeri !





dedi acılar nefistendir
sen zaten çekmişsin cezanı
dedi hala vicdanım sızlıyor
sen genede bırak beni





affolunmak var dedi unuttunmu !
dedi affetmek Allah’a mahsustur ,
ya kul hakkı sen hiç görmedin mi !





durdu düşündü,
ya senin hakkın yok mu dedi !
var ama hakkını ödemeden hakkı talep etmek olmaz dedi





peki ne yapacaksın diye sordu !
bekleyeceğim diye cevap verdi





meryem ana bile kütük sallamadan hurma düşmedi yere bilmezmisin dedi !
bilirim dedi,
ya sen zindandaki Hz.Yusuf’u unuttun mu, dua ve sabır da birer eylemdir değil mi !





sonra kızdı sen korkuyorsun diye söylendi
korkunun yanında umut da var,
sadece korku olsa anlarım seni diye yanıt verdi





bir karınca kadar çaresiz bir korkaksın diye öfkelendi
hazreti Süleyman’nın hapsetti karınca dedi,
hani bir buğday tanesini 1 yıl yedi,





sen beni unutabilirsin ama Rabbim beni asla unutmaz demişti,
işte onun gibi diye ekledi.

anlaşıldı ki bu hikaye bir müddet daha sürecekti.







14.08.2013 / Ahmed WAYES