Bin kere öldürmek için
Kaç cellatla anlaştın ey Dünya ?
Daha Ben doğarken,
Oysa benimle beraber
Yıldızlar da doğmuştu annemin dudaklarında
Mor renkte çiçekler açmıştı çatlayan yanaklarında
İçine düşen sicim gibi kıvılcımdan habersiz
Pusuda bekleyen acılara haykırıyordu
Gözlerimden umudu.



Ama bak şimdi!
Mutluluk emeklerken mayınlarla örülmüş yollarda
Toz pembe hayallerden önce büyüdüm yine
Uçsuz bucaksız siyah kalplerine sığmadı günahlar
Göz gözü görmüyor karanlık zindanlarda
Parmaklarından tutarken hayatın,
Boğazımda uç damla acı su
ve limde dört tane küflenmiş zeytin
Kalem yaptım çekirdeklerini
Dilsiz, sağır, soğuk duvarlar defterim
Sabır Allahım diye topluyorum
Kaybettiğim dökülen günleri
Hatırladım birden,
Kelebeklerin üstüne konmaya kıyamadığı:
Doğum günü kutlu olsun küçük meleğim.





Hani içine düşen o kıvılcım vardı ya Anne
Bana gelen bir ninenin gözlerinde gördüm onu
Ama kor misali,
Görsen, daha düşmeden yakar kahrından alemi
Veda ederken sana, canımı al deyince
’’ Elim varmaz, nasıl kıyarım sana.’’
Diyen sendin Anne.


19,12,2024