hayat zaten bir oyun
kuralı böyle değildi benim bildiğim


yürek burkuldu bir acı hissettim taa en derinden
erken bitirdim getirdim sonunu
oyun içinde oyun olur mu ?
saklanan bulunmaz nede çıkar yerinden
ben artık oynamıyorum bu oyunu.





Biz mutluluğu çayır mevsimi
yağmur kokan toprağa gömmüşüz
şimdi yalnızlık kokarken içimiz dışımız
taşlar betonlar örülmüş mutluluğun üstüne




sabahları taze çörek kokardı annemin teri
babamın karşılık beklemeden tebessümleri
bide mütevazı soframız
çay bardağının boş tarafını güneş parıltıları doldururdu
şimdi,
denize küskün martı seslerinde arar olduk teselliyi




ne zaman kurak topraklar küsse
gökyüzü simsiyah keserdi
bizden önce o üzülürdü
yağmur meleği hiç unutmazdı bizi
tane tane damlalar süzülürdü
boynu bükük yemyeşil başakların yüzünden
şimdi içimize akan pınarlar bile bitti kurudu




sevginin bir adı da sadakat di
eğer bulunsa sevgilinin tek bir saç teli
bir ömür boyu saklanırdı
bir ömür bağışlanırdı bir görüşe
güller açardı tek bir gülüşe
şimdi öylemi !
eve hırsız girmedi diye sıkılanlar gibi
usananlar, bunalanlar ..




evimizin gölgesinde her sabah oturan ninem
daha merhaba bile demeden hikayeler anlatırdı
Adem’den Havva’dan
sessizlik en güzel onun sesiyle bozulurdu
şimdi,
onunla birlikte gömüldü sessiz mutluluklar.







12.08.2013