Büyümeyi unutmuş,
Yıllardı akıllanmayan bir çocuk.
Senelerce güldük yaklaştığımız ölüme.
Ve senelerce kutladık olmadığımız her şeye.
Yoktu çizgisi yaşamın.
Nefretle sevgi birbirine karışmış,
Sevgi dediğimiz herşey nefretten geriye kalanmış.


Sevmeyi unutmuş,
Bir kalpti terkettiğin yıllar.
Topladığın günahlar kadar yandığın geçmiş,
Ve hiç geçmediğini hissettiğin o yokluk,
Yoktu gerçekten
Adı yalandı.
Senin yaşadığın beyaz aslında siyahtı.
Değildi aldığın nefes gelecekten bir parça
Geçmişti aldığın nefesler kadar,
Zaman sadece kanayan bir yara.

Yaşamayı unutmuş,
Bir hayattı sandığın herşey.
Kahraman değildin oysa bir hayata,
Geleceğe yüklediğimiz geçmişti sadece.
Geçmemişti.
Ve aldanmıştık.
Ellerimizdi yüklediğimiz her anlamsızlığa gülen.
Bir gün dünyayı taşırdı.
Bir gün dünyadan düşen.


Saatleri unutmuş,
Bir gecikmeydi erken kaldığımız yarınlar.
Yarımdık.
Maskelerin arasında kaybolduk.
Hayatında bir balo olduğunu unuttuk.
Ve unutulduk.
Hiç hatırlanmamış bir dünyaydı yaşadığımız.
Belki bir gün derdik,
Olmasını istediğimiz şimdilere.
Şimdilerde yoktu belkileri ;
Başkasının ellerinde.

Zamanı unutmuş,
Her yalnızlıktı mola verdiğimiz mutluluklar.
İlk olan herşeydi sonradan yaşadığımız acılar.
Ve şuan yanımızda olmayandı adı ilk olanlar.
Unutmuş zamanı,
Her yalnızlık.
Yaşadığımız aşktı,
Deneme tahtasında hayallerimiz tadımlık.

Unutmayı unuttuğumuz,
Bir hayattı hatırladığımız geçmiş.

Baktığım her sen artık başkası kokuyor.
Ayrılıktı elzem.

Vesselam.