yıllar görmüştür bu duvar geç
duyulmadan geçilen çok şey gibi
dibinde gölgeler yosun tutmuştur
suyuna bakınca öldüren yüz geç

tanrım ya balık olsaydım
düşünmek bile korkutucu iken
nasıl mutlu olabiliyor yunus ve arkadaşları
yoksa bilmediğimiz bir karardan mı bahsediyoruz
veya dili sonsuz bir yörüngeden

ben ağaçları seviyorum
kökleri ile toprağa sarılan ilmikten
göğü kandırabilen süper bir delikten
nasıl geçerse geceler ve yıldızlar
öyle dağılıyorum kendimden

insan adına kanan bir hissiyatı bölebilir
uzatabilir şefkat ırmağına sunup kendini
seni seven binleri düşün
üzüldüğün yerden bir tüy eksilse
kanar kirpikleri şu koca göğün

anladım sır değil ellerimden taşıyor yaşamak
sana benzeyen ne yok ki
var olmak sensiz bir hissin beyanıdır
ya neden korkuyorsun azalmaktan
azalmak sonsuzluğun devamıdır.