...küçük aş’ları
... büyük aşk’ları olurmuş



her şehrin akasya kokan sevdaları vardır
ama benim şehrim bambaşka
her kişiden tek gönül oyu çıkartır
vilayet bile olmadı henüz
sorsan bir muhtarı bilir
bir de olmaz olası kaderi



şimdi amatör duruyor ya sayfama attığım çizikler
sana sarılarak yazsaydım
ustan olurdum



duygusu belirsiz huylarım oluştu
aşikare alışkanlıklarım
devre sorsat duranlar yanlarımı
unutmalıyım
yine de
hepsi için teşekkürler



madem
çok sevdik
sevildik
o halde şimdi gitme vaktidir
arkam sağlam
ama yine üzülüyorum
içimi çekip
babamın ellerini özlüyorum



sensiz olamam
ölemem diyen nice insanlar gördük
iktidar da değildiler
son nefeslerinde
annem de babam da sendin diyerek göç ettiler
hayat herşeyiyle siyasetmiş meğer



Gitme deseydin şöyle
’babalar gibi’
sarılıcaktım sıcacık
’analar gibi’



seninle
bir elmaya benziyoruz
yeri geldiğinde içindeki kurtla yaşamaya çalışan
ama bil ki
aşkta şüphe olmaz



ikon olup dalıyorum uzaklara
vaktime düşen bir yıldırımla irkiliyorum
ertesi gün bugünüm için
nasıl geçmiş denir anlamıyorum
henüz yarın olmadan
erteleniyorum



soruyorlar
büyük büyük sevdin mi diye
gözümde bir yağmur
gülüyorum
uf ’ oldu geçti diyorum



suçluyum
seni ben prens yaptım düşlerime
oysa sen
gidişin en şerefsiz haliyle gittin








// bize aşk lazım diyenlere önce yürek lazım olduğunu
siz mi söylersiniz
yoksa ben mi ileteyim? //