Gittin
.
..

...

....
Coğrafyası bozuk bir aşk , di-li bozulmuş bir şehir bıraktın
Yitirilmiş düşler , keşfi yapılmamış sol yanımda bir sancı
Gözlerine ömrünü katıp , ellerini boş bıraktığın sözcükler
Hesabına düştüğün keşkeler , bir bir omzuma bindiler
Mutlu ol diye , susturduğum ömrüm
Şimdi aynı caddenin ,ayrık yolcuları
Yitik düşleriyiz


Sessizce giderdim ayaklarımın dibine düşen yağmurları toplamadan
Bir şehrin gölgesinden anlardım acısını
Uçurtmasını kovalayan çocuklar , yalnızlığını omuzlamış
Hep aynı yerde ezberi bozulmuş umutsuzluk
Kaçıncı batan geminin yolcusuyuz , düşlerini gök kuşaklarına adamış
Dudaklarımda kırılgan bir cümle , konuştukça içime kan doğrayan
Yanaklarından süzülen sessizlik olmak isterdim oysa
Düştüğümde ;
Yanı başında olmayı , sessizce tebessümler bırakmayı
Elleri kirlenmiş ayrılıklarım , akli dengesi bozuk bir sevgim vardı
Hangi tarafı bölsem bir yanımda sen kahkaha atardın
Diğer yanım hep aynı noktayı tekrarlardı

Gittin
.
..
...

Nefesi kesilmiş bir mevsim , yüzünde ömrünü taşıyan
Gözlerinde ölüm telaşı , içimde bir çocuk
Giydirdiğin bu kaçıncı veda , ömürlük olsun
Bu Son
Hangi duvara takılı kalır düşüncelerim , kaçında firar ederim kendimden
Düşer bir gazete elimde son sayfası , şimdi neresinden başlarsan başla
Hepsi aynı aşkın cinayet masası
Kim aklardı beni sevgimin en saf halinden
Günahtı dudaklarımdan başlayan , topukllarımdan çekilen günahtı başlı başına

Korkma !
Ben Gidiyorum
Şehri senin kollarına dikip içinde çocuklar büyütüyorum
Yol uzun , düşlerim kırık ,parçalanmış oyunlarım
Virgülle kesilmiş bakışlarım , noktası koyulmuş , damgalanmış bir ömürüm
Bitirilmiş ,
Üstü kapatılmış bir mezarın içinde son duayım



Ben Gidiyorum

Sen Kalıyorsun

Kirpiklerinde uyutuyorsun ,

Kapatıyorsun

Bu Son

Ömrümün Sonuna Kadar Gidiyorsun




Muhammed Yalçınkaya