Ölmeye yemin ederim
bu kaçınılmaz bir son olduğu içindi belki de

sıfırdan bir şehri düşlemek
düşüncenin portakal renkli kokusu adına
soyunulmuş
gece ivmesi dilimin yivinde
içine boşalmamaya söz vermiş bir kavanoz şiiri
ve ardından çikolatalı
vejetatif bir bakış açısıyla yenil(en(mek

düğmelerini zorlayan bir haziranım
arkamdaki kütüphanenin üstünü örterek konuşuyorum

küresel ısınmadan payıma düşen dudakların gibi
ölmeye yemin ederim

uyumak
uzun saçlarının arasına karışmış yüzümle
kulak memelerinde balina avına çıkmak
kuzey yarımkürede buzulları yara yara ilerlemek
nesli tükenmiş bir gece
yosunların arasına saplanmış batık bir bedenin
sesini dinlemek bu şiirle


likit senfonimizle duraksayan veda’ya


kitlelerin büyümediği bir meydan da bu banyo
ıslak sözlüğümün son arzusunda doğuyor fotoğraflar
boynundan ısıracak pelerinsiz vampir değilim
özür dilerim bunun için
ama yine de seni beyaz mermeri kırılmış
bir mezara davet ediyorum
köklerin arasına,
yağmur yağdığında kemiklerimize sarılacak aç solucanları
anlamak için sevişeceğiz

ne kadar uzakta dursanda
devasa bir barajın kapakları açıldığında
ya o sesizdir, ya da o şiddet
tüm ovalar bizim olmalı, biz de bizim

ölmeye yemin ederim yaşamak için
bu kaçmak istemediğim bir son olduğu içindi belki de…























.