İki herşeyi olmalı insanın.
düştüğünde toprağı avuçlayan bir kol
diğeri gökyüzünde olsa bile.
İki farklı yol ,birisi otoban .
birisi ormanın ortasında patika belki de
ikinci bir şarkı ikinci yudumunda rakının
ve ilkine dökülecek gözyaşları.


İki herşeyi olmalı insanın.
o son an, ikinci bir şansa doğan geri dönüş
Üç’ün iki ya da bir’in iki olması değil
yemeği yakmışsın mesela
tebessüm ediyor mutfak
akşamın erken gelme telaşı kalbinde
ritmik yalnızlığı
masaya vurduğun ojeli parmaklarının
dudaklarının arasında ufak harfleri iki’nin
balkon korkuluklarında biriken an’ların izi
rejim değişikliğine uzanan çırılçıplak çiçekler
öldürülmüş umutların ikizi , gece
siyaha ısmarlanmış deniz kıyısının sesi
dağınık bırakılan hadi git kokusu şiirleri


İki herşeyi olmalı insanın
matematiği değil, yalnızlığı hiç değil.


Tesadüfü arındırabilmeli mesela
benim için güzel giyin diyebilen bir adam gibi
Gözlerdeki anlama bırakılmış sevişme avlusu
duaların periodik uyanışı olasılığında
Tanrının huzurunda bir iki...






















.