1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1092
Okunma
Bazen içimdeki igor canlanıyor
kendimi pevletin yalnızlığına mahkum ediyorum
sırtımdaki palto yağmurdan ağırlaşıyor
ayazın ortasında metro girişinde merdivenlerde
oturmuş ayakları çıplak gözyaşları döken suriyeli
genç çocuğa donup kalıyorum
ne garip ruhu duvar bir pevletim o an
güvenlikçi kıza durumu sorduğumda
bali kokladığı için metrodan çıkardıklarını söylüyor
adalet ayaz bir adalet gibi geliyor bana
içim ceset kokuyor
annemin elleri çiçek gülüşü bahar gibi
hatırlıyorum
o çocuk, şiir ,savaş ve pevlet
yalnızlığım vs...
.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz