İhanet kadar acıtan bir şiirin ortasındayım.
Gözlerimde, mutedil halüsinasyonlar,
Kalem oyunu aforizmalar,
Ve bir sürü intihar sebebi saklıyorum.
İhanet kadar acıtan bir şiirin ortasındayım.
Kıvranıyorum...


Günahkar bedenlerin yanık izlerinden,
Ve kesilmiş bileklerden,
Zikirsiz bekleyişlerden,
Aşkın astım nöbetlerinden,
Antidepresan sersemliğinden,
Ve üstünü kapattığım kirli düşlerimden,
Bir yıldırım şavkıyla uyanıp,
Secdeye mıhlıyorum yüreğimi.
İşte o an,
Zincirini kırmış bir köle gibi koşuyorum inzivaya;
Gölgeme eğilmeden,
Ne olmadığımı bilerek,
Ne olduğumu anlatıyorum leyale…
//
Kızıla çalan saçlarımı,
Kan pınarlarımı,
Yolunu kuşanmış ayaklarımı bıraktım mukadderata
ve nihayet yalnızım...


Şeytanınkiler kadar ateşten,
Seherinkiler kadar nurani bir sürü maskem var;
Hepsini çıkardım karşında.
Şimdi aç gözlerini,
Korkma!
Sarıl tabutuma
Sarıl...