uyurken terkedilen bir çocuğun,uyandığında kırdığı oyuncaklardan biriyim ben...>

Savaşmaktan yoruldum
Bu gece melekleri susturdum
Şehir, öldürdüğü şairleri uyandırdı
Namluyu kaleme dayayıp
Tetiği çekme zamanı



Kusursuz bir acı bu
Mükemmel bir can teslimi
Zanaks tabletlerine ilişiyor gözlerim
Uykuya dalıp uyanamayabilirim
Lakin
Aynada sevdiğim adamın karaltısı
Dudağımda eceli bir emanet
Defalarca çağırdım adını
Defalarca sustum
Çare yok
Tetiği çekme zamanı



Apartmanın yedinci katındayım
Merdiven boşluğundan bıraksam diyorum şiirleri
Ve bitse başlayamadığım bu masal
Bitse bu eceli muhal
Bitse…
/
Sen sevgili
Bir nefeslik kapat gözlerini
Göreceğin intihar kalemini cezbetmesin
Yazacağın roman, mezarlık hikayelerine benzemesin.
Kapat gözlerini sevgili,
İllegal sevişlerimiz gücenmesin.
/
Ki senin sevişin,
Aşkın dünya nazariyesinden geçip,
Ölümü kucaklayan bir cesede razı;
Öyle kanunsuz,
Öyle güçlü,
Öyle Eyyub yarası.



Güneş doğurmadan boş ümitleri,
Bir nefeslik kapat gözlerini.
Kapat.
Ki birazdan linç edecek beni serçeler.
Ben, saçlarımı çözerken ellerin için,
Sen, söz vereceksin ağlayacağına
Çünkü
Uykudayken terk edilen bir çocuğun,
Uyandığında kırdığı oyuncaklardan biriyim ben.
Şimdi
Kapat gözlerini.
Sen bakarken kapı aralığından, ölemiyorum.
Kal deyişlerine direnemiyorum.