Uyu, diyor
Uyuyorum koşulsuz
Parmaklarının hizasında
Gözümü her açtığımda
Telaşlı bir nefes hissi
Korkuyor
Korkuyorum diyor sökülmekten
Yanlış bir örgüyüm çünkü tanrının ellerinde
Biliyoruz ama,
Ne o inanıyor, ne de ben bildiklerime


Hani en yükseğe asarsam
Kırpıp göğsümün duasını
Kırışmaz ne de ıslanmazdı
Hani orası mevsimsizdi
Hani takvimsiz ve ölümsüzdü
Talan! diyor şare tanıyorum sesinin kaygısını
İnanıyorum bu defa
Hemde defalarca


Oysa ne zaman sen desem
Tanrılar kapatıyor gözlerini ve kulaklarını
Ruhumun secdesine kızmasınlar diye
Sen desenli bir ömür çiziyor
ressamlar boş tuvallere
Sen akıyor tüm çocukların çeşmesinden


Bileklerinden tutuyor z/aman sıkıca bir kadının
Bağırıyor duyuyorum
Çok sesli çalgılar bir zılgıt tutturuyor
Ömrü saçlarından kısa bir gelin için
Herkes bilmiyor
Bir ben biliyorum
Ben, şare’nin konuşan sessizliği


Tanrım!
Duyuşumun kör et renklerini.



Aysız