MinimalistBir dünya düşten kaçtım yine soluk soluğa Kentler birikirken içimde Ellerini ve gözlerini hiç tanımadığım kentler. Ben kirpiklerinde çiçekler büyütüyorum Yazamadığım şiirlerin yüzünü saklıyorlar . Bir mavinin avuçlarını rendeliyor güneş Yağıyor içimin taş sokaklarına Yağıyor Anlık düşlerin tutsağı ruhlar . ***Gözleri kapalı yabancı Kalbi taş kesmiş sevgilisini arıyor Yerdeki bulutları yaralıyor biri Biri damdaki kedinin kuyruğunda can veriyor Sen Pencerenin ardına saklanan Sobe ! Tüller seni ele veriyor* Dolaşıyor Hep aynı yerde cümlelerim Taze gelin şu fesleğen Mevsimler sözümü dinlemiyor Şu atlar ve zihnimdeki ayak izleri Giden, dilinde küf tadıyla bahar Aynada kefaretini ödemiş gün En fazla bir şiir kadar sürer aşklar Tenimde beyaz kağıtların kokusu Sesinle sevişmek bir şiir kadar. |
Tebrik ederim.