Giderken "gözlerime ne zaman bakarak konuştun ki" dedi.
Gözlerine bakarsam konuşamayacağımı bilmeden..

Ona sevgi sözlerini fısıldamadığımdan şikayetçiydi.
Doğru sözü bulduğumda ona seslenecektim,bilmedi..

Yeterince sevmediğimi düşünüyordu sanırım,
Ben onun gözlerine yüzü kırışıncaya kadar bakmak isterdim,söyleyemedim..

Yada çok sevdiğimi anladığı için gitti,
Korkmuştu belki ,yada onun değerli olduğunu hissettirdim..Yeterdi ona..

Ona söylenecek o kadar çok sözüm vardı ki aslında..
Henüz sevdiğimi sözcüklere bile dökmemiştim.
Sarılıp kokusunu içime çekemedim..
Gözlerinin içine doya doya bakamadım..
Veda ederken öyle sözler söyledi ki.
Sustum..Canım yandı ,Konuşamadım..

Gitme diyemediğim için pişmanım aslında..
Beni kovan kendisi olsa da..
Çünkü unutacak kadar zayıf bir hafızam yok.

Tamam dedim veda ederken..
İçimden de dedim ki :
"Ben seni sensizde yaşarım..
Seni her şeyden çok sevdim..
Hoşçakal.."