Seni özlüyorum aslında.
Seviyorum.
Yine sadece bana farklı bakmanı istiyorum.
Başkasına değil !
Seni ,
gözlerini,
Sesini arıyorum çevremde.
Ama yoksun…

Telefona gidiyor ellerim ,
“Bir msj at ,boşver gururu!” diyorum.
Her şeyi yazıyorum inan.
Ama gönderemiyorum..


“Beni hiç düşünmüyor mu? “ diyorum..
“Hiç mi özlemiyor ?”
Cevap bulamıyorum..
Cevaplayamadığım tek sorusun biliyor musun ?…
Her soruya yanıt veren bilge insan, sen olunca cahilleşiyor…

“Ne ara çok sevdim seni. “ diyorum kendime..
Ona ne ara bağlandın..
Ne ara her şeyin ,mutluluğun yaptın!
Bilmiyorum…
Sadece seviyorum diyorum ,Hepsi bu…

“Gitme ,kal..” diye bilmeli insan biliyorum.
Çünkü seni unutamayacağım uzun süre.
Gözümden yaş dökülecek..
Bana armağan ettiğin şarkıları dinleyeceğim..
Sonra gidişini hatırlatan şarkılar..
Her sabah ilk seni düşünüp,
Her gece uyumadan önce seni düşüneceğim..
Her gün seni sevdiğimi hatırlayacağım..
Bazen kızacağım sana gittiğin için,
En ağır kelimeyi söyleyeceğim..
Ama sonra senin için dua edeceğim,
İçimden Özür dileyeceğim…
Unutamayacağım işte seni…

“Gel ,gitme ?” dersem gelir misin ?
Bimiyorum…
Pes ediyorum sonunda
Umutsuzluğum oluyorsun.
Susmaya karar veriyorum..
Ve içimden tekrarlıyorum her gece..
“Her şeye rağmen seni seviyorum…”