akşam treniyle gelecekti,
bekliyorum, hâlâ ses seda yok
Sincan’dan geçecekti, gecikti
yoksa, yoksa başına bir kaza mı geldi


ah saman kağıdı kokulu mektupları
damağımda kirli bir sigaranın tadı
beklemek yoksa günahlarımın azabı mı
güveli hissiyatımından dökülen bir ses
oysa ağlayarak soymadım hiçbir umudu
nasıl da bırakırım şimdi ağustos çiçeklerimi
gelecek, biliyorum, söz vermişti
kış sonrası bahar gelirdi


neresinden, neresinden kanatlanmıştı kelebekler
gözlerini biliyordum, şimendiferin buğulu ıslığı gibi
bir sürü güvercin azat olurdu avuçlarından
gül koynunda en kibarından bir saç uzanırdı
gökyüzü altında esaslı kederler giyinip
mayhoş sesiyle maviliklere seslenirdi
öyle tanıyacaktım ben onu yıllar sonrası
bir de yüreğimin yarısı, ayaküstü hasret duası


akşam treniyle gelecekti,
öyle söyledim ahbaplara, dostlara
hadi yine iyisin, gözün aydın deyip gülenler
şimdi gözyaşlarımla mı beni göreceklerdi
kuşlar uçarlar yine, âdetleridir
ben ağzından öpecektim harpten kalma garda
bir yanda çan sesi, bir yanda akşam ezanı
mutaber edilmeyesi bir hayal miydi yoksa bunlar


karanlık da daha iyi seçiliyor hıçkırıklarım
dokundukça mayalanan hüzne kaç yavuz merhem sürmüştüm
ben dememiştim, anlatmamıştım kendimi
birden önüme çıkmış yakışıklı sesiyle keder
gelmeyecek, ne beklersin kirli penceren önünde
bir şarkıydı umudun, öyle mırıldanmıştın hayatı
gelip geçiyordu vagonlar hoyrat sesinde
kırılası bardak, sıcak nefes, binbir akort bozmuş eski ses
nasıl da ahenkle dans ediyordu gölgemle
seçilemiyordum karanlığın içinde, işte bu benim diye


o demişti geleceğim diye
ıslak çarşambalar yapışacaktı tenimize
hatta üçüncü pulman on sekiz numara
hayal miydi bunların hepsi, uyduruyor muydum yoksa
Ay sakız gibi hüzün bırakırken göğün laciverdinden
biz aynı nefeste çiğnemeyecek miydik çileyi
yok canım, yok geç kaldı tren
her zamanki gibi tehirli
birazdan gelecek, göreceğim
birlikte giyineceğiz sabaha
ve ayırmayacak hiçbir tren ıslığı bizi