öğreniyor arkadaşım yolun ortasından yürünmeyeceğini
biraz ders vermem gerekiyordu
kendimi atmadan önce görmesi gerekiyordu
geç kaldı, çarpıldım, cüzdanımı çaldılar

ağır bir referanstı
siyah bir gözlük, fiyakalı gömlek bir de marka
nasıl da adam oluyordu mahallenin en aptalı
gördüm, konuşmadım, ağzını aradım
sevgilim;
sanma ki sinemakiyle çıkacak bunların gazı
vibratörlü ve doğru akımlı motorlara ihtiyaç duyacak hepsi
ben yolun ortasından gidiyorum
korkmasınlar diye gül bile taşımıyorum
gülmüyoruz çünkü

ahlaksızlık dersi vermiyorum on sekiz yaş üstü herkese
kendi art niyetlerini yüklemekle meşgul olabilirler
mesela sırtlarındaki en ağır günahı bile yükleyebilirler
ı’m so hollow onlara göre, onlara göre karşısı dahi aynı
hiç değişmeyeceğini bildiğim makas tutuşları var
samimi olmaktan çok uzak da inkar edilmiş tavus kuşları
kanatlarından çekip çekiştiriyorum tarihin kalu belasını
cümle aleme örnek olmalı tirajediler
sinemakiler lazım olmalı, ayrıca tirenler,
koklanabilmeli hırdavatçıdan alınmış tiner gibi yâr göğsü

öğreniyorum, arkadaşım kızmış, sesini saklıyorum tahta bir sandıkta
aşk lazım geliyor soruyorum, nasıl bir düşüş bekliyorsunuz
tüm aminoasitler korkuyor aidsten
oysa aidsi besleyen de onlar
kendi pezevenginden korkan bir orospu şu proteinler
size gelene kadar çok zengin müşterim var diyen torbacı ahlakı
aman anırdı anıracak şu alt katta uyuyan kıkırdaklar
bir kere ilk dişi çıkışta bile çok şey yüklenen çocuklarız bizler
birkaç dişimiz eksik olsa ne olur
izlerini bile kaybettirebiliriz
rüya olabilir mesela
t cetveli bile girebilir sıkışık deliklerimize
önce ağzımıza tabi

intikam mı alıyor sinek sekizli
etin en olgunlaşmış halini çizerken tahtaya ali ile veli
kırk dokuz yazılı tabelayı göremeyen kimliklere bürünüyorum
en arkada otobüsün yedek şoförü
silisyum ile nitriti karıştırıyor o anda bir kadın
elinde yarım litre bir pet şişe
ufacık pipisiyle çocuk yarı uykulu
işediği şişeden su içerken de çocuktu, şimdi de
ben yol veriyorum onlara seksen model gülüşümle
gidiyorum tam da dediğim gibi orta yoldan yürümeyeceğini bile bile

üre düşmanı sivrisineklerin uzaktan akrabası keneler takılıyor
yüz yıllık bir hapis gibi çekilen derin hasrete
sessizce kanatıyor. neremiz kanıyor biliyor olmalıyız
daha ayın başı olmamasına rağmen önceden hazırlanıyorum ben de
senin gibi kanamaya
açık denizlere açılmadan
sümüksü babalardan halatı çekip
anlatacak hiçbir şey olmaması ne kadar da kötü, bunu da biliyorsun
yolun ortasından yürümemek de ne kadar kötü müş
tarihi bir intihar diye kayıt altına dahi alınabilirim
nasıl bir new age mahkumiyeti bu
bugün de buna ağlamak için uyumayacağım mesela
tatmin edemediğimiz onca şey sonra tatmin de olamayız

elimden aldıkları onca şansa itiraz da etmiyorum
ben seni seviyorum mesela, buna bütün dinler şahit -biz dahil
hayal kurduğunda kalkan hüzünler paylaşmayı seviyoruz
ayrıca tam da orasında küçük sayılanları
ama biz sormadan kolaycılığa da kaçmıyoruz
nasıl bir dönem bu, arkadaş cahiliyye alt etmiş derken
keşke hiç ağlamasaydım diyorum doğarken
keşke bir misyonum olsaydı ağlamayıp evvelden
o zaman kimse şefkat da göstermezdi
annem Fransa’da on altıncı yüzyılda bir kadın olurdu o zaman
benim ise servetim piç bir çük ve aziz çan
yine de severdin değil mi beni

ah yolun ortası, ah o azgın arkadaşın iltimasları
asla eğilmediğim için tüm bunların hepsi
önce sana olan aşkımdan başlayı copluyorlar
sonrası kerim, bir yer de biterler elbet
cüzdanımı çalmalarına gülüyorum
komik bir yüze ait kimlikler görmeye sevdalı pezevenkler
daha kaç cüzdanla tatmin olabilirler ki, bir de unutmadan altı dolarım
bozdura bozdura sıçarlar en pahalı yüznumaralara
asla beni bulamazlar ama
asla bana küfredemezler
asla domalamazlar Ay’a karşı
yolun ortasından hızla geçip gitmemi beklememeleriyle beraber
ilave hışımlarda ricalar kiralarım

geç kaldım, ihbar edilmişim çoktan
televizyon arkasında biten tüp kadar mel’un bir karartı
içimden söylemiş olmalıyım bu duayı
söylemeden nasıl da asiyim
kirpiğim bile kalkıyorgözüme
hepsi ayrı bir isyan
toprağa karışır gibi bağırıyorum
rahimlerden önce yumurtaları kırılmış
kendi kızımı ağlatıp, sonra erkek oluyorum
bu akan ne bir çay, ne de yeşil bir nehir
anne demelerine ramak kala ölüyorlar

dedim ya geç kalıyorum
fiyakalı abileri de aynı yolda niyazi
biraz da kitapsız peygamber doğmasın diye bunların hepsi