Uslu dur çocuğum,
buralar bize göre değil
hiç olmadı da zaten.

öksürük meletine takılı seslerimiz
nasıl da kurutuyor maziyi
otur yanıma, elli defa diyeceğim değil mi?
hiç hazır olmadı baban nisan da ayağa kalkmaya
bakma daha genciz de hamd olsun, filinta gibi
ama insan işte, rüzgar misali savrulmaya namzet
yeri geldi mi bir tüfek kadar hızlı olur baban, korkma

otur sen evladım,
babanı izle
bak nasıl da güzel yumruk yiyor
fiyakalı morartıları
hoyrat yaradılışlı ruhundan damlıyor yaşam
aç ağzını evladım,
aç güzel çocuğum
baban senin için y a ş a r ı y o r

üstün körü meziyet, balkonaltı öpüşleri
nü tablolarda parmak izi bırakmayı sever babacığın
babana bak
annenle hayal et babanı evladım
bir nehir gibi uzanıp, kurumaktan bahsediyorum
kuruyup toprak olmaktan
sana dolmaktan
yazmaktan...
sahi yaz geliyor çocuğum
iki teker bisikletin üzerinde seleye oturtup seni
bayır aşağı uçacağız
baban senin başından öpecek her saniye
rüzgar sanacaksın ve yağmur her yağdığında
benim nemli dudaklarımı

kaldırım kenarlarında dilan olacağım evladım
küçüğüm, sana öyle bir bab bıraktım ki, hayret edeceksin
’a’ çekip uzunca andığında beni
ki o zaman eşkiyaların her biri bir ısırık alıp götürecek
tanrı zannettiğin bedenimden

resmedeceksin
yaşamak diyeceksin
iki kanatlı hep m olacak kuşlarla
kurşun kaleminin araladığı kapıdan
kuru boyalardan yeşil maviye sarılacak
sarı bir güneş var olacak hep, kırmızı kanayan
ben olcağım
nasihat
kıvrılacaksın kucağıma
yaklaşacaksın hep
anacaksın maziyi yüksek seslerle
ağlayarak belki de

evladım
güzel çocuğum
böyle büyüyebileceğin aklımın ucundan geçmezdi
şimdi nasıl da mutluyum bir bilsen
bana ilk baba dediğin gün kadar mutlu
ama bir u koymadan
unutmadan, bu bataklığa saplanmadan
ah evladım, yanmayı geç, tütmeden mutlu olacağım diyeceksin sen de
yılların varını boğacağım
oğacaksın sen avuçlarımı kanınla
haykıracağım
haykırmayacaksın sen
baban gibi olmayacaksın mesela önce
unutmayacaksın da
usuz mutluluklar bağışlamayacaksın çocuklarına
yaşayacaksın, adam gibi, adın gibi,
üstünkörü olmayacaksın
çocuğum böyle ağlamayacaksın
en azından çağrıldığını düşünüp, yaşama
sevinç katacaksın varlığınla

belki ben mezar da olurum
belki yanlış anlarım seni
emziğindeki şeker bitmiştir
tatsızdır artık hayat
sen yine de evlat, çekinme
gir bu babın hasılı d a r g a h ı n a
bir a daha çekmesen de okşarım saçlarını
yanarım senin yaktığın o har da