8
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1652
Okunma

Temiz kalan yanımız içimizdeki çocuk, bir sen büyüme ve kirlenme..
Ne zaman bir çocuk görsem tebessümlerim çoğalır, aydınlıklara..
çocuk
küf kokan tende yeşermez sabah goncası
biçimsiz dikilmiş fistanda
ağırdır sevmelerin bedeli
çıkmaz geceden sabaha
ağlama çocuk
ak tenin üşür
duyulmaz hıçkırıkların
yetim kalır kan dolmuş göz pınarların
büyüme çocuk
kara kaplı ömre emeklemeden yürünmez
acır yalın ayak ağır aksak adımların
ah çocuk
ne yaman çelişkidir dünya
naftalin kokar sanırsın ya
hani nineden kalma sanduka gibi
bin bir çeşit dert var bağrında
acıma çocuk
acınırsın
avuç içlerinde biriken damlalar gibi düşersin gözden
olur olmadık zamanda
sahi çocuk
sevme sakın
büyüdükçe öğrendik zamanla
ten arası sevmelerin yürekten düşme sözlerle
dilin ucundan aktığını kirli ağızlardan
büyüme çocuk
’’biz büyüdük ve kirlendi dünya’’
s.ç
5.0
100% (13)