En iyi uçurumdur yalnızlık.
Ne gittiğin yerlerin adı olur merak edersin öğrenmek adına birşeyleri.
Ne vazgeçersin her gece uyumaktan onsuz.
Hayal etmekten yorulursun sonsuz.
Terk edersin şehirleri,
Uzaklaşabileceğin her yer yakın gelir onun yokluğuna.
Ama bi türlü çıkmaz onun yokluğu aklından.
Mesafeleri sayamazsın,
Saatler geçer yıllar gibi.
Rakamlar aldığın nefes olur bir müddet sonra.
Ama vazgeçer mi hayat ?
İnat eder yarı yolda bırakır seni ve senin mutluluğunu
Boş sokaklarda gezersin sonra.
Kayıplarını düşünürsün.
Hani ilk başta kazandıkların.
Kesik bir ’Gitti’dir ödülün.
Buruktur nefes.
Mahkumluğun özgürdür artık
Ne bir eyvallahın olur hayata devamı gelmesi adına,
Aslına bakarsan devamıda gelmez hiçbir zaman,
Gelen sadece sinsi bir aldanma.
Yolların hiç bitmediği bir yerdi hayat,
Yanar için,
En iyi uçurumdur yalnızlık ;
Ve en çok seven atlar ordan hakkını verebilmek için.
Ama hiç bir zaman hakkını vermezler.
Ya giden olursun tek başına ;
Yada olamazsın hiçbir şey kalırsın yine tek başına.
Aynaları parçaladığın her masken kadar
Mesken tutarsın gidişine ve hiç bitmememiş gibi gülersin yokluğuna.
Dudakta acımsı bir özlem
Ve hayatın sana attığı her tokatın bir bedeliydi gülüşlerin.
Oysa en kötüsüymüş
’Geçer’ dediğin her gün gittiği yola bakıp ;
’Sadece geçti gitti demek’
Ve bir daha ’gelmeyecek’ diyememek.

En iyi uçurumdu yalnızlık.
Ben ’yalnız’ başıma severken seni...

Vesselam.