Çıplak Ayaklı Yol



bütün kitapları yaktım sana inanmak istiyorum
köşebaşından aldım yağmuru şuracığımda tutup
sana getiriyorum,

avuçlarken
dökülen her anne gibi
ağzımın ağrısını buluyorum gözlerinin kesiklerinde

kurtulur sandım
insan boşluğuna düşen huzur
hâlbuki bir daha çıkmadı oradan
güzel yüzlü ölümlerin gürültüsü.


üçüncü gözümdür yüzün
artıklanan zamanlardan âh onlardan
kutsal ve söylemem

hele bir soluklanalım öyle ölürüz
tanısın bizi tanrıtanımaz martılar
bildiğin adresleri yırt bir tek beni ara
bul dünyamdaki kargaşayı
yalnızlığıma gir


getir neyse söyleyemediğin
buhran ve kaçık sabahları
kem ve küm tiratları ve demli gün
âh! artıklanan yalanlardan ah onlardan
yoksay ve söyleme


kimimiz kaldı istekten başka
yorgun dimağın çetelesi yağmur
doğa anlatır insanı insana
ve insan ilk doğayla başladı
yok etmeye
emekliyorken ben sana


sana bilmediğin her şeyi
unutturabilirim
yani daha görmeden sevişme meselesi bu
ocaklarda tüttün, gökyüzünde tüttün
beni büyüttün sağ ol
öldürdüğümdün ayna

beni uzaklara çağırdığında
çoktan suya düşmüştü yüzüm!

kurumayı anla!




Payanda