Doğduğum gibi atladığım şu yaşam serüveni
Ve üzerimdeki silik pişmanlık ,
Atılan her tokatta hatırlatıyordu ;
Yalnızlığın bir bekçisi olduğumu...
Bir uçurumdu hayat.
Hayallerim uçtu...
-
Her zaman yoksun kalınmış bir sevgiydi bu hayat.
Efsanelerden ibaret.
Ve asla gerçekle yüzleşmeyen karanlık gibi...
Bir ara gitmeye çalıştım yalnızlığın sığınağına.
Ve kendimi buldum yeni bir dünyada.
Ve o günden beri başladı sessizlik.
Konuşan her yanım ;
Yok şimdi...
-
Kayboldum o dünyada.
Aldandım renklere.
Gözüme boyalardan bir renksizlik yarattım
Ve bunu aşk sandım.
Herkese öyle anlattım...
Kendimden utanmaktan , utandım...
En kötüsü pişmanlıklarımın ortasında çaresiz kaldım.
Pişman olamadım...
-
Yaşanılan hatıraların üzerine çekerler bir çizgi.
Seni ve senden kalanları ,
Hiç yaşamamış gibi yaşarlar...
Bende umutlarımı kovalamıştım bir ara.
Sonraları , yetişemedim zamanın hızına.
Ve aynalarda aldım soluğu.
Baktığım bir yabancıydı sanki...
-
En son soğuduğum güne düştüm.
Ve kalkamadım hesap sorar halde aynalardan...
Ne dipsiz uçurummuş yaşamsız kalmak ,
Yaşadığın her güne onsuz
Yaşayamadıklarına onunla bakmak...

Vesselam