son

sonra üstümüz karanfil kokacak
rüzgârın usulca değip, sonra gittiği
bizi son kurtuluşumuza bırakıp zaman geçecek
mermer tozu gökyüzüne karışana dek
sıcak mevsimler, soğuk mevsimler ardı sıra gelecek
artık sadece çiçekler dertlenecek




başlangıç


hayat boyu yürüdük
yüzümüz asfalt, göğsümüz patika
çıkmaz sokakları da sevdik, dilek ağaçlarını da
dolanıp durduk aynı çerçevenin içinde
elbiseler eskidi, gölgeler kurudu
sisli fotoğraf, derin hakikat
özlemlerin kuyruğuna girmişiz, kuş değiliz uçacak

de ki sevgili, ellerim bak burda
ömür susarken
ıslık çal,
de ki, sılam merhaba

sesin bana doğru koşsun biraz
yollara, şehirlere, upuzun kış bastıran köylere uzanan
yanık bir türkü yankılansın durmadan
ama önce içinde çocukları uyuttuğumuz bir ninniyi
hiç gidemediğimiz düşlere sarkıtalım
buralarda beklemek masumiyetin kaderi


sessizce bakarken sana, yüzleşmeyi diledim yaşamla
sevdanı bilseydim tedirgin olmazdı gecelerim
sessizliğim yorulmazdı, korkmazdım
ellerimi yüreğine dayadım
biraz gözlerinden dinlemeliyim şarkıları
sonra nakaratları içime çeke çeke öperim seni
sonra bir bulut geçer tüm çocukların kâbuslarını temizleyen
rengi neydi unuttuğumuz göğe kaldırırız kafamızı
bir güzel mavileşiriz, içimizde sahipsiz bir göl
kıyısında soluk soluğa saâdet
sonrası yağmur gibi ıslak bir gerçek
toprak kokar soyunduğumuz şiirler
sonra sessiz bir tomurcuk, kökü düşlere dek inecek

ve en sonunda
karanlığından arınmış gülümseyişimin büyüsü
seni de gülümsetecek

dedim ki
sevdanın bir adı da tebessüm


hayatın her gününü anlatan takvim takvim efkârla dağlansakta
gülümseyiştir, bu sürgünlüğün öyküsü
sis basan dağları uykudan uyandıracak en saf güçtür
bu kadar güzel
ve bu kadar kolay
bir öğrenilebilse
yüreklerin karanlığı aklanacak
nabzın telaşı sûkunete kavuşacak

sebep çok işte yaşamak için
bahardayız hâlâ

haydi, uyandırıp ilk önce çocuklara gülümseyelim
tek bir gülümseyişle özetleyelim yaşamı...