Mantığın bittiği yerde
Sessizce dinliyorum etrafı,
Siyahı değil; kırmızıyı arıyorum
Kırmızıdan hangi renge çalacaksa yaşam
Oraya kaysın istiyorum zülal ile süzülen aydınlığı…

Umudu çalınan kimsenin sevincini yaşıyorum
Yoksun çünkü; yarımım
Ay ışığıyla utancını yıkayan
Küçük yıldızlara dileklerini bağlayan
Koskoca hiçim yani…

Dedim ya sevgili umut bir başına sebepsizdir
Umudum umutlanıyor ortak istiyor yanına
Onlar ki bizle bütün
Sade... şartsız… İçten... tanımsız
Biraz kendi… biraz sen… biraz ben
Her şey için umut yani.

Virgüller getiriyor seni yakınıma cümlelerim bitiyor
noktalanıyorsun.
Diniyor çiseleyen yağmur düşlerim
Yazı benim yazım.
umut unutulmuş ucu kıvrılmış mektup şimdi.
Cümleye dökemediğim hislerimin
Her tanesini gözlerimden süzdüm: Anla
seni yaşayabilmek adına umut yağmurundayım.
Mantığımla barışık değilim bu yüzden
Yarım yamalak aşk dizesindeyim
Yavaş yavaş bitiyor mürekkebim gün batmakta şimdi.


Umuduma ortak olduğunu bilerek yaşıyordum..
Diğer yanımda noktam sendin
Suretin çiçek verdiğin neşe Aşk tadındaydı.

Umutluydum yani.