Bağlanma dedim ona
Bağlılıklar, bağlananı değil, bağlayanı alıştırır
Saksıdaki menekşe, beni bağlarsa sularım dedim
Suya muhtaç olan odur, sulamazsam solar dedim

Bağlanma bana!

Bahara özenmiş bir kış güneşi doğar Ankara’da
Bulduğun ilk simitçiden, bol susamlı bir simit seçerken bulursun kendini
Yanına da peynir, zeytin, yanıma koşarsın
Her şeyin tamamken, ince belli çay bardağın gibi eksik bırakır seni aksi uyanışım
Yazların kursağında kalır -dedim ona

Alışma bana!

Bakarsın, izmarite değip yanan son duman gibi, en tatlı yerindesin uykunun
Bembeyaz bir kısrak olmuş umut, almış seni sırtına,
Yelesinden tutmuş rüzgar, çektiğim nefese sürüklüyor seni
Bense bir astım krizinde aldığım nefesi verememiş, rahat bir soluklanamamışım oysa
Dışarıda kalırsın -dedim ona

Kapımı çalma!

Yanağını okşamak istediğimde, yanağını çeviren çocuklar gibi
Tanımazsın beni, şekerli vaatlerimi gizlice kuma gömmelisin
Halbuki hava soğuk, gözbebeklerim kundaklandıkça üşümekte
Sarılmak isterse gamzelerim boynuna, -dur, senin de ellerin soğuk

Dokunma bana!

Babasına hasret büyümüş kadife dudaklı bir çingene kızı gibi
Büyümeden yaşlanırken eğlenceli şarkılar söyleyip, soyunmadan uyuyamadım,
Ayağımda salladığım çocukların her birine babamın adını verdim
Kimleri büyüttüm ben, seninle oynayamam -dedim ona

Beni çağırma!

Durgun su birikintisine sopayla adını yazmaya uğraşırken
Bulanık renkli balıklar öldürmekle suçlandı bir çocuk:
Cezası müebbeten yanlış hayal kurmamak, -adını o gün unuttu çocuk

Unut beni!
-demiştim ona

Oysa,

Çoktan,
Yağmurlarım vahalarında serap olmaya alışmış,
Ben ona bağlandıkça, o bana muhtaç olmuştu

Gün doğmadan en sıcak simidi kapıma bırakmıştı her gün
Zeytin çekirdeklerini bahçeye gömmüş,
Peynirini kedilere bağışlamıştı.

Dahası, kediler peynire alışmıştı

Muhtaçtı herkes birbirine
Bağlanma -demiştim ona

Kurduğu yanlış hayaller
Bağlanmıştı boynuna.

İşte bu gün,
Adını unuttu çocuk.
Babamın adını verdim ona.