Duvar yazılarına tutunuyorum
yorgun bir işçinin nasırlarıyla
ismim çoktan çıkarıldı sloganlardan
hasta bir tüfekten ateşliyorum kendimi
bir ölümlük daha mola vermek için hayata
göğsümde biriktirdiğimden beri intihar düşlerimi
hiçbir şehirde hiçbir cadde aydınlık kalmıyor


yaftalandım kundağını yitiren bir aşkla avuçlarında
biraz yorgun, biraz şiir, biraz rüzgar sonrası
izdüşürerek tüm aykırı yolculuklara korkularımı
uğurladım kendimi bir başkasını yaşatmak için,
her başkasını sorgusuz öldürmelere
gecenin saçlarını taramak gibiyken gözlerin
ikilemdeki günahlarıma kayıp bir dil daha iliştirdim
kimse bulmasın diye bu "şiirin ipuçlarını"
kana buladım omzumdaki melekleri


saçların kaçımsar bir karaca yavrusudur
vurunca rüzgar bir nehir gibi durulursun
maksatsız bir hamleyle yaklaşırım boynuna
koynumda tatlımtırak bir ülke olursun
kavuşuruz efdal bir yalnızlık akşamından sonra


dilimi öksüz harflerle yakmıştı annem
çok korktum konuşmaktan, çok sustum
hiçbir şarkıyı ezberleyemem mesela
ama bir şarkıyla başlıyor tüm çekingen çelişkiler
yüzündeki gamze, elindeki acem lalesi
turuncu, sarı ve biraz güneş sonrası
ve yine bir şarkıyla bitiyor, biraz Sezen sancısı :
"uzak diyarlarda evli barklı"
ve "tüm ağaçları kökünden söküp kanatarak seni"
gidişinden çok önce çözdüm kelepçeleri


ey yaşanmamış ne varsa içimde sıkılan
kırılgan bir kadının yazgısına şavkırken ay
ne kadar çabuk uyanabiliriz bu rüyadan ?




Irmak - Ocak / 2013