Söyleyemediklerimiz ikiye bölüyor
Nefeslerimizi sözcüklerle.
Kimin dilinden çıkıyoruz?
Evrenden dünyaya çağ mı atladık ne ?
Sisli yollardan giderken kaybolmuş bir insan !
Hiçbir şeyi sevmiyoruz uzay çağında...

Oysa yıldızların parlaklığını görmek yeterli.
Anlamak isteyenler için.
Kurşun yiyecek kelimeler.
Beden çok pahalı bir giysi ruha.
Özlem mühürlenmiş ayrılığa,
Kuşkuyu içini kemiren onur saymış.

Yaşadıklarımızdan uzun metrajlı bir film çekeceğiz.
Kim boşaltacak yüreğimizdeki sıkıntıları ?
Gözlerimizi kim soyacak ?
Karşılıksız sevgiler bir banka gibi.
Ödedikçe kalanlar için, kalbimiz faiz yiyor...
Hastayız apı yutuyoruz
Ama hiçbir zaman iyileşemiyoruz...

Figen ANAR

Paylaş:

1 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Çağın insanı Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Çağın insanı şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

ÇAĞIN İNSANI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Bir garip mezarcı, @birgaripmezarci

21.1.2013 20:31:58

5 puan verdi

Kutladım yüreyini saygılarımla

yara terbiyecisi, @yaraterbiyecisi

21.1.2013 17:36:39

Şiirin girişteki iki mısrasına vuruldum ben.

- şu dizeyi ve şu dizeyi paketleyin lütfen.

Diye kendi kendime bir diyalog bile geliştirdim.İyileşme kısmına gelince; biz yani insanlık zaten hiç iyileşmedik. İyileşmekten kastımız hep herkesin bizimle aynı fikirde olmasıydı. O farklı düşünenler hastalık olarak lanse edildi. Oysa asıl hastalık buydu.