2
Yorum
1
Beğeni
4,3
Puan
751
Okunma
Nasıl da süzüyor insanı,
Karanlık, yabancı bir gecede.
Çatıları ayın ve yıldızların aydınlattığı,
Öylece uyuklayan sessizliğin köşesinde.
Evlerin bacaları üzerinden,
Bulutların koşarak gidişi.
Evsiz, ama evini arayan,
Güçlü ve bedensiz bir ruh gibi.
Sen bilinçsizce, aniden
Teslim oluyorsun bu sihire
Ve bırakıp kendini derinden,
Zamanda yokoluyorsun.
Ölüyor yabancı toprağının
Kollarında bir gece.
Karanlığa gömmeyi,
Sürekli dalgalarla
Deniz gösterdi ona.
Nasıl çıkacağını içinden,
Hem de kendi başına…
Yazan Figen ANAR
5.0
67% (2)
3.0
33% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz