// Sana tokat atıp kızardım
sen de... ağlar gibi bakıp, sarılırdın//

ürperten korkularımız vardı
çözümsüzlük ile kol kola girmiş
arada bulurduk bir yol
ben sevmezdim pek
emin olmazdım


sen kızardın


bir parmağıma kalem
diğerine sigara takardım
ortak noktada buluşurduk bazen
bekle biraz zaman ver der
ertelerdim kararlarımızı
ertesi sabah
her birini unutmuş
gülüşürdük
el ele koşardık
dikenlere yine yine basardık
şimdi
hatırlar mısın bilmem...






bazen rüya görürdük
aynı anda uyanırdık
ben önce uyansam bile
hemen uyandırırdım seni de
şimdi kim anlatacak önce derdik
unuturum bak önce ben diyerek
sırayı kapardım
’kabus gibiydi ’ olurdu hep ilk cümlem
hint kuması gibi ayrılık tablosu


dinlerdin


kesmezdin sözümü
ne çok severdim bu huyunu
arada gülümserdin
anlat canım anlat sen ’ hı hı hadi ’ der
gözlerinle beni ısıtır
aydınlatırdın
şimdi
hatırlar mısın bilmem...






ben bazen arka odaya gider
camdan yağmuru seyreder
arada rüzgara yüzümü çevirip
tokat gibi soğuğuna
ısrarla yüzümü dönerdim
arkadan vurulmayı hiç sevmezdim
ne söyleyeceksen yüzüme söyle derdim
söylerdi
sakınmazdı
sen uyurdun



duymazdın



ben yağmurla yarışır
sağnak sağnak ağlardım
barışınca bir bir dökülür, anlatırdım
şimdi
hatırlar mısın bilmem...






kalk ayağa, taklit yap hadi derdim
utanırdın önce
sonra kırk yıllık tiyatrocu gibi oynardın
kimi istediysem
ah bir görseydin
bir görseydin diye diye
gördüm derdim
gülerdim
yerlere yatardım
bir daha bir daha
taze nane isterdim domatesin üstüne
ne önemsizdi
ama


koşardın


önemli yook derdin
gözlerim dolar duygulanırdım
sana bakardım
şimdi
hatırlar mısın bilmem...






bazı sabahlar
bir not ile uyanırdım başucumda
özür dilerim olurdu finali
bir daha okurdum
mutlu mutlu
güne iyi başlardım
hemen aynaya bakardım
herşey harikalar diyarı gibi gelirdi o an
sana yazardım barıştığımı sen yokken
bazen
uzattığım serçe parmağımı tutmanı
yanımda olmanı isterdim
özür diler gibi
kabul der gibi
eksik olsun isterdim o günün saatleri
yirmi dört saat olmayıverseydi derdim


bitmezdi


çünkü bilirdim ki
kaldığımız yerden
sarılacağız
şimdi
hatırlar mısın bilmem...






sen gidince
ya da ben gidince
sahi kim gitti ilk önce
unutkanlık başladı
kahvemi aldım mı elime
yoksa
bitmiş miydi diye düşünür oldum
yani isterdim ki
hiçbir şeyi unutmayalım
herşeyi anımsayalım


dün gibi


ben seninle kaybolurdum
terkettiğim
yerimdi
yurdumdu
şimdi
kimle kahve içtiğimi unutuyorum
bak aslında bunları niye yazdım
ben
seni hatırladım dün gece
ve bir önceki gece
şimdi sen
hatırlar mısın bilmem...
beni.

//bazen zoraki yazıyorum...şimdi anlar mısın bilmem
biz diye bir şey vardı... şimdi hatırlar mısın bilmem
bunları okurken... şimdi ağlar mısın bilmem//