Kartal bakışlıydı.
Gözleri sevda bahçelerinden meneviş nakışlıydı.
Saklamak için gözbebeklerindeki beni
Sımsıkı kapardı gözlerini.
Korumak adına tozdan topraktan
Kirpikleri nöbet tutuyordu.
Ve çok yoruluyordu.
O, bunu biliyordu.

Ne vefalı,ne tutkulu bir çocukmuş ki sevgilisini kimseler görmesin diye gözlerine hapsetmiş.

Bir çocuk sevdim.
Elleri yağmur bulutlarının seriniydi.
Volkan alevi tenimde okyanus nemiydi.
Duraksız seyahat onu çok yoruyordu.
O, bunu biliyordu.

Aşık budur işte,sevdiğine sıcakta seher yeli,soğukta yorgan olur.Mecnun da çölleri Leyla için arşınlamıştı,aşk gezdirir.

Bir çocuk sevdim.
Başı dumanlı dağlara değerdi.
Yalnız bana boyun eğerdi.
Diz vurmaktan yere çok yoruluyordu,
O, bunu biliyordu.

Aşığın başı dikse gerçek aşıktır,yerlerde sürünüp takla atmak yakışmaz aşığa,ve sevdiğine ram olmuştur aşık.

Bir çocuk sevdim.
Ayakları Kaf dağındaki devi ezerdi.
Geniş omuzlarındaki benle.
Gönül bahçemde seyran ederdi.
Dönüşsüz yolculukta çok yoruluyordu.
O, bunu biliyordu.

Aşık,sevdiği için her türlü cengi göze alır,ezdirmez sevdiğini.

Bir çocuk sevdim.
Mangal yürekliydi.
Kaderi bana ekliydi.
Ritmine aşık atmaktan deli gönlümün.,
Çok yoruluyordu.
O, bunu biliyordu.

Gerçek aşığın gözü sevdiğinden başkasını göremez ki,bir şeylerden çekinip korksun.Sevgilinin yaşamı aşığın yaşamı,mlümü aşığın ölümüdür.Onun için aşık korkusuz,mangal yüreklidir.