Ne çok maraza em saydım seni.
Ne çok ateşlenmelerimde serine sardın beni!

Hayatıma girdin gireli.
Hatırlamıyorum sensiz atlatabildim mi, her hangi bir badireyi.

Çocukluğumun yaralarını sardın sabırla,
Sükûnetle karşıladın gel-gitlerimi her dolunayda.

Kasırgalara kanat olduğumda bile,
Bekledin yere çakılmamı hafifletmek adına.
Yüreğinin amortisinde.

Çocuklarımın tırpanalarında sana kanadım.
Her damarımın çekilmesinde kollarına sığındım.

Kar yağdığında güvendiğim dağlarıma,
Kızak oldun eteklerine inmelerime,
Çığ altında kalmayayım diye.

Vurgun yediğimde hayallerimin diplerinde,
Hiperbarim oldun, nefes aldım ciğerlerinde.

En çok, en çok ta benden gayrısından vaz geçişlerine,
Sensiz kalma isteğime sessizce iç çekişlerine,
Benli her şeye boyun eğişlerine“aşk” dedim ben.

Amaaaa!
Aşkın, yüreğimin acısına bile em olmaya soyunduğunda,
Başka bir tanımını buldum yeniden!.

Sevinin literatürüne yeni bir sözcük ekledim.

Veeeee!
Dedim ki,”aşk “sensin, sen!

DENİZ KIZI’M
İşte böyle sevgilim
Bunlar benim gerçek hislerim
Sayende beni bulan aşka
Senin ismini verdim
Bilmiyorum sonunda ölmeyi mi?
Seni deli gibi görmeyi mi isterim
Ama sanmıyorum artık eminin
Aşk senin adın.....
TUANA
GARDAŞIMMM.

sen o’na
onu sevmeye 
o’nlu alışkanlıklara aşıksın o kadar
sıradan sevdalardan
efsane aşklardan öte
elindekine aşk’a 
numune 
sevgin kutsalımız
sevdan erişilmez
pişmanlığın yok
sevgi arsızı şımarık
edepsiz edebiyat
sen ne güzelsin
İBRAHİM ÇELİKLİ