Ben Alper Tunga,
Hani şu konuştuğu anlaşılmayan oğlun var ya,
İşte o baba.
“Emes” teşhisi konuğunda bana,
Annemin ellerine sımsıkı kenetlendiğinde,
Gözlerini gözlerime dikerek, yüreğinle,
”her ne olursa olsun oğlum,hastalığın,
Ben yükünün tümüne varım”
Dediğinde bana, hiç sözcük kullanmadan.
O zaman!
İşte o zaman baba!
Ben babalığın ne olduğunu anladım,
Oysa sen biyolojik babam bile değildin!
Demem o ki baba,
Sen “baba”kavramının en doğru temsilcisisin.
Ve bütün yüreğimle diyorum.
“Babam sen olduğun için babalığın ne olduğunu çok iyi biliyorum”

Ben Bilge Kağan,
Hani manik ataklarıyla,
Senin yüreğini hep ne oldu acaba”
Sorularıyla,
En çok meşgul eden oğlun var ya,
İlk kız arkadaşımla bulaşacağım zaman,
Giydirip, süsleyip taktikler vermiştin ya,
Kız arkadaşım tarafından reddedilme ihtimali karşısında
Teselli etmek adına,
Kızılay Gima’sının köşesinde saklanmıştın ya,
Biliyor musun baba,
Senin orda varlığını anlamamla,
Nasılda aslan yürek kesilmiştim bir anda,
Köşeden o bayıldığım kıza baktığımda,
Konuşmadan onunla,
Kaçmıştım kollarına,
Neden biliyor musun baba,
Senin gibi bir baba olma hazırlığında,
“Daha çoook zamanım var” demiştim daha.
Biyolojik olmasa da,
Sen benim babamsın yaa!
Ne mutlu bana baba yaaa!
Ama en çok ta baba,
Hani Ukraynada,
Kızların kadınların huriye benzediği yerde ,
”Şaşırmayayım feleği diye,
İş yerinin en seçkin kızını ayarlamıştın ya bana,
“İşte seveceksen sev bunu” diye,
Ve her yanlış seçimlerinden dolayı,
Yaşdaşlarımın sıkıştığı cendereyi gördüğümde baba,
Bütün yüreğimle şunu diyorum.
“Babam sen olduğun için babalığın ne olduğunu çok iyi biliyorum”

Ben Ceren baba,
Hani şu mongol kızın var ya,
Sayenizde annemle,
Türünün en önde gideni olan ben, Ceren!
Seni ben baba!
Beni doğurdu diye anneme,
Duyduğun minnetten dolayı,
Beni çok iyi yetiştirsin diye,
Ona verdiğin destekten dolayı,
Ama en çok ta baba,
Beni engelli olmanın ayrıcalığının farkına varışımdan dolayı,kutladığın zaman,
Kocaman yüreğinin en büyük köşesini bana ayırdığın an,
Annemin saçlarına düşürdüğüm akları sevgiyle okşamandan dolayı,
Yarım aklımn algıladığı sayıların miktarı kadar çok seviyorum.
Ve bütün yüreğimle söylüyorum.
“Babam sen olduğun için babalığın ne olduğunu çok iyi biliyorum”


Ben Ayşe Çise,
Baba, ben Çise’n,
Marmaris’in hani, annemin deyimiyle,
Biliyorum ki baba ben, hayatının merkeziyim,
Diğer bütün kardeşlerim de,
Biribirimizden gizli, aynı şeyden eminler,
İşte bu yüzden baba,
Tam da bu yüzden!
Diyorum ki ben!
“Babam sen olduğun için babalığın ne olduğunu çok iyi biliyorum”
Ama en çok ta ne zaman biliyor musun baba,
Ne zaman benzemezliğini anladım diğer babalara?
“Baba orçunu çok özledim” dediğimde,
Uçak biletimi aldın ya hani,
Beni sevdiğim adamın yanına saldın ya hani”
Yol boyunca baba ben,
Sen benim babamsın diyerekten,
Şükrettim Allaha yürekten.

Sorun şu ki baba,
Senin gibi olamaz diye
Hep kuşkuyla yaklaşıyorum sevdiğime!
Buna da bir cevap bulsana baba,
O mangal yüreğinle!
Senin kimseye benzemezliğinle,
Orçun nasıl baş edecek baba,
Sen babam kalırken,
O nasıl esas oğlan olabilecek baba?

Biraz daha büyümemi bekleyeceksin,
Biliyorum ki sen bana bunu da öğreteceksin.
İkinci bir erkeğin, hayatımda ki senin yerini almadan,
Bana eş olabileceğini de gösreteceksin ,
Ve eminim ki baba sen,
Hepimizi eşit oranda,
Farklı yanlarımızla,
Heeep seveceksin.

Ama en çok ta baba,
Seni en çok,
Ne zaman kutsadım biliyor musun?
Senin,
Ağabeylerimin biyolojik babaları olmadığını annemden öğrendiğim de.
Bunca sevgiyi nereden bulabildiğine,
Koca yüreği bunca adil nasıl bölebildiğine,
Cevap bulduğumda,
Anladım ki sen,
Bize armağansın Yüce Rabb’imden.

Söylesene baba,
Sen nasıl böyle bir baba olabildin.
Bu babalar günü var ya baba,
Bütün dünya,
Yeni bir şey keşfedecek.
Babalığın ne olduğunu çok iyi öğrenecek.