sessizlik yayılıyor
bu ıssızlık benim mevsimim
epeydir sözlerim ayışığına küs
şimdi ruhumu satarım yakamoz kokusuna

bana bakıp ayıplama
senin de utancın
yıpranan çölün, gerçekle yüzleşti mi

kaçacak yeri yok tozların
hatıralara yetmez kilitli çekmeceler

inadımız, bir işcinin sırtındaki yükü taşıma direnci
yürekte, gelmeyen bir baharın bebekliği
karabasanların soğuk soluğu
şafak herkese eşit uzaklıkta dostum
ömrün, ölümcül ışığı ne yaşa bakar ne bayrağa
sen rayların üzerinde yürürsün
ben dans ede ede
ruhta kurumaz ter

saçlarım uzarken canım yanıyor
sakalların beton gibi gördün mü
hüzünlenmek
durmadan hüzünlenmek
bir nehir gibi durmadan hüzünlenmek
hüzünlenmekle kalmayıp
yenilgi
kir, pas
yalanları bahardan evvel vurdu ayaz

kızdıysan okuma yarım bırak bu şiiri
kaç şiir düştü alnımızın ortasına
ömrün tufanını kopardık mı
ya da aşkın
fanatiğiyiz uzakların
ve uçurumların
sen ve ben
uykuların alt yazısız rüyalarıyız dostum
düş’müşüz bir sirke, kaç cambaz sevişirse o kadar inat
ve hayat
sarı hazanın, kara merhabası
hatırladın mı gülümsemiştim
ne güzeldim sabahları
gamzeler düşünce gözlerime, kuşlar kanatlanırdı kentimde



yarın tüm melekler bizden bahsedecek
çokca hakedilmiş bir aşkın ...
anlatamıyorum
cümle yarım kalıyor dudaklarımın ucunda
olanı algılasaydık felaketten kurtarırdı özveri
birbirimize yakın durmak Tanrıdan uzaklaşmamaktı
yitirdiğimiz asla bulduğumuz değildi
atılmışı almak, oynamak, kurcalamak, sıkılmak, bırakmak
bırakalım eksik kalsın
eski çocuklar da düşer, elim sende
mi

biri ağlarken
biri susar
öteki tınmaz
beriki bin yıllık acıya kurşun sıkar
kral asi ve bilge tarihten hiç eksilmedi ki
serseri bir gemiye binmiş gidiyoruz
sonu gelmez cenklerin kahramanlığına


ruhları birbiri ardına diziyor Tanrı
şaka yaptım diyor,biz ölünce...