Karanlık ve kuzguni bulutlar yaklaşıyor dünya semasına
Ebabil bir örtü gibi sarıyor karanlık her tarafı
Ardından şimşekler,
her şiddetinde ölümü,dehşetti ve korkuyu hatırlatır insanoğluna.





ve yarasalar gibi iniyor yeryüzüne gıdım gıdım
Her inişinde bilmem kaç bin voltluk bir enerji
Toplasan bütün elektrik santrallerini
Bir fıskiyede boğup geçecek
Bir fıskiyede delip geçecek
Bunu dindirebilecek ve esnetebilecek hiçbir güç yok
İnsanlar çaresiz çünkü emir veren yerleri ve gökleri yaratan Allah.
Yapacak hiç bişey yok dua etmekten başka…





Gece endişe içinde uyanıyor bu ana
Sanki bir mahşer anı,
gözlerde ebabil korkular
Dudaklar kupkuru,yüzler mosmor,
avurtlar içine gömülmüş birer vadi
Yürekler suskun ve gerilimi yüksek
sessiz bir filmin senaryosuna dalmış sanki,
sözcükler inzivaya çekilmiş
teskin olmuyor hiçbir yürek
Ve hiçbir yürek bu kadar çaresiz kalmamıştı
Ve hiçbir yürek bu kadar sessiz ve aciz dalmamıştı
bu filmin senaryosuna..




Ne yazık ki bu senaryodan
Kaçacak ve saklanacak hiç bir yer yok,
bütün kapılar kilitli ardı sıra
Çünkü takip eden Allah,Allah Allah
Onun görmediği ve bilmediği hiç bir yer yok
Onun görmediği ve bilmediği hiç bir yürek yok…



II—


şiirim beni çekiyor
insanların korkularına ve çaresizliğine
elbette bende korkuyorum
bu ana tanık olduğum için
lakin ellerimi açıp dua etmekten
ve Allah’ın merhametini dilemekten başka hiçbir şansım yok
mamafih bizi bu dehşet senaryosundan uyandırabilecek
ve bu tehdidi üzerimizden kaldırabilecek ancak o dur diyorum..




yürüyorum senin izinden
çünkü senin olduğun yerde
biliyorum;
hiçbir dehşet sahnesi yoktur..




saygılarımla…