Ölüm mü şu kap kalın sopasını almış ucunda gür kara çalı?
Süpürür bir hızla bıkmadan silkeler izbe karanlıklara doğru
Bu ne cüret diye bağırmış kimi kez soylu soplu hünkar soyu
Alay etmiş gerçek mi sandın?buraya kadardı masalın sonu



Kah mutluluk kah üzüntü unutur gideriz işte çoğu zaman
Koskoca bir okyanus içinde minicik teknede soluklanan
Sıcacık ana kolu değil ki akıbeti belirsiz zaman kucaklayan
Buğulu camlar var sanki ötesinde artık görünmeyecek olan




Ay ışığının lem’ası bitmeyen sonsuzluk derdi avutan yanı
Hani mal mülk para ,şu aşk denilen şey gülüşleri idi sırları
Nerede şimdi hani yazıyordu ya bir şeyler işte karalayanı
Irmaklara eğilmiş mis kokulu çiçekler yok ki artık soluyanı



Fani alemin içine salmışlar yaşam diye sürelik solumalarında
Koskoca bir gemi yaşamın simgesi miydi?saldığım sularında
Denizin tuzlu tadı niye ayni gözlerin salgıladığı o ıslaklarında
Özgürlüğünü dileyen ruh el mi sallar? çürüyecek ağıtlarda..



YORUMLARI OLURDU ÖYLE ŞEKERDİ Kİ
AYLARDIR SES YOKTU
SAYFASI NİYE DONMUŞ TU?
TAZİYE SÖZLERİ VARDI
DONDUĞUM O AN YAŞAM BU DİYE
ACITAN SESLER ETRAFIMDA DOLANDI


NURLAR İÇİNDE YATSIN
KIRMIZI DAMIN İÇERİNDE
DÜNYA ŞEKERİ DÜNYA TATLISI
JANET
ŞAİREM VARDI